Зардолу - яке аз меваҷоти қадимтарин ва пурарзиш мебошад. Таърихи пайдоиши зардолу хеле куҳан буда, он сирри зиёди ин меваро аз мо ниҳон медорад. Ватани зардолу Хитой ба ҳисоб меравад. Зардолу яке аз меваҳои беҳтарини субтропикӣ мебошад. Меваҳои зардолуро ҳам тару тоза ва ҳам хушк карда истеъмол мекунанд.
Соҳиба Муҳиддинова зиёда аз 30 соли умри худро баҳри таълиму тарбияи кӯдакон бахшид. Ҳамчун мудири муассисаи таълими томактабии рақами 15 - и ноҳияи Самарқанд фаъолият дошт. Соҳиба Муҳиддинова сокини маҳаллаи Талибарзуи поён аст. Дар ин маҳалла кӯдакистон набуд. Мардум фарзандонашонро бо азобу машаққат ба кӯдакистонҳои шаҳр ё маҳаллаҳои гирду атроф мебурданд. Муаллима азиятҳои мардумро дида, мехост, ки дар бинои кӯҳнаву фартути поликлиникаи маҳалла филиали кӯдакистони рақами 15-ро ташкил намояд. Ташаббуси ӯро ҳокими ноҳия бо хушнудӣ қабул кард.
Воқеан, барои тавсифу баёни умри ҳафтодсолаи дӯсти ҳамқаламу ҳамқадам - Тошпӯлоди Раҳматуллоҳ асаре бояд навишт. Вале дар арафаи мавлудаш он чи ки мо рӯи коғаз меоварем, муште аз хирворест. Қаҳрамони мубориз, қавиҷуссаву зиндадил, пуркору пурғайрат, бебоку далери мо дар тӯли беш аз 50 соли журналистӣ пастиву баландиҳои зиндагиро бисёр дида, вай ҳамеша дар ҷунбишу такопӯ буда, қалби ӯ ҳеҷ гоҳ орому хомӯш набуд. Камина дар анҷуманҳои матбуотӣ ва сафарҳои эҷодӣ ҳамроҳ, ки ҳастем, шоҳиди онам, ки ҳамеша азму ифодаи ношикастаеро дар ҳалли масъалаҳои мушкил мебинам.
Аз он рӯзе, ки қӯшунҳои собиқ Иттиҳоди Шӯравӣ хоки Афғонистонро тарк намуд, сӣ сол пур шуд. Дар ин лаҳзаҳо лавҳаҳои он рӯзҳои маъшум чун тасмаи кино аз пеши назар мегузарад. Чӣ қадар ҳамсангару ҷӯраҳои ҷониамон қурбони тиру туфанги душман шуданд. Чӣ қадарашон ҷароҳат бардошта, ногиро гардиданд.
Арӯси нозанин! Имрӯз ту ҳамчун рамзи бахту саодат либоси ҳарир бар танат, покдоман бар хонадоне меравӣ. Бар хонадоне, ки ҳама туро мисли ташнагон интизоранд. Аҳли ин хонавода бо ду дасти адаб ба ту пайванди дили хешро, ки то бар камолоташ расидан мисли гавҳараки чашм эҳтиёт карда омаданд, месупоранд. Ва ин волидон ояндаи ҳаёт ва давоми умри хешро ба Шумо бовар мекунанд.
манбаи даромад
ё худ манбаи даромади бачаҳо...
Тӯй маросими хурсандибахш, тантанаи ҷозибанок мебошад. Инсон бо ин баҳона бо ёру дӯстони кайҳо надидааш вомехӯрад, ҳамсӯҳбат мешавад. Тамошои рақсу бозӣ, шунидани савту навои мутрибони хушовоз ба кас роҳат мебахшад. Аммо баъзеҳо одоби меҳмониро вайрон карда, баланд - баланд гап мезананд. Санъаткорон чӣ гуна суруд мехонанд, кӣ ба сухан баромад, чӣ гуфта табрик мекунад, фаҳмида намешавад. Дар маъракае гувоҳи сӯҳбати ду зан шудам.
Бояд ҳар як соҳибкасб дар бораи ҳунаре, ки аз пасаш нон мехӯрад, тасаввурот дошта бошад. Ман, ки солҳои зиёд боз бо дӯзандагӣ машғулам, мехостам ба воситаи рӯзнома ба ҳамкасбони хеш аз таърих ва баъзе истилоҳҳои ҳунарамон чанд фикри худро равона созам. Барои ин имконият аз ходимони рӯзнома миннатдор ҳастам.
МУҚОИСА
Пештар, аниқтараш 25 сол муқаддам дар маркази аввалаи ноҳияамон мавзеи Хоҷа Аҳрори Валӣ (он вақт номи Улуғбекро дошт) танҳо як дорухонаи рақами 25 фаъолият мебурд. Дорушиносон Баҳодуракаву Зоҳирака дар хидмати мардум буданду дар он ҷо аҳён-аҳён корафтодагон медаромаданд...
Ҳоло танҳо дар атрофи Иттиҳодияи тиббии ноҳия, яъне шифохонаи марказӣ 13 то дорухона дари худро ба мизоҷон кушодаасту бо навбатпоии зиёд беморон ва касалбонон соҳиби дармондору мешаванд. Чунин ба назар мерасад, ки навъи дору аз адади бемор зиёд асту касалӣ аз дорувор бисёртар. Боз аксарият дучори ягон беморианду ба дорухона ниёз доранд...
Copyright © 2025. Субҳи Гулобод. Сайт материалларидан фойдаланганда www.gulobodtongi.uz манбаи кўрсатилиши шарт.
Матнда хатолик топдингизми? Матнни танлаб CTRL+ENTER босинг.